اخبار و رویدادها

آرتریت روماتوئید نوعی اختلال التهابی مزمن است که اثر آن می تواند فراتر از مفاصل شما باشد. در بعضی از افراد، این بیماری می تواند به طیف گسترده ای از سیستم های بدن از جمله پوست، چشم ها، ریه ها، قلب و عروق آسیب برساند.
برای تشخیص بهتر این بیماری به یک متخصص روماتولوژ خوب مراجعه کنید.
آرتریت روماتوئید یک اختلال خود ایمنی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های بدن شما حمله می کند.
برخلاف ساییدگی مفاصل در استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید روی لایه پوشاننده مفاصل شما تأثیر می گذارد و باعث التهاب دردناک می شود که در نهایت می تواند منجر به فرسایش استخوان و تغییر شکل مفصل شود.
التهاب مرتبط با آرتریت روماتوئید همان چیزی است که می تواند به سایر قسمت های بدن نیز آسیب برساند. در حالی که انواع جدیدی از داروها به طور چشمگیری گزینه های درمانی را افزایش داده-اند، آرتریت روماتوئید شدید هنوز هم می تواند باعث ناتوانی جسمی شود.

نشانه های آرتریت روماتوئید چیست؟

مفاصل حساس،گرم و متورم

خشکی مفصل که معمولاً در صبح و بعد از عدم تحرک بدتر است

خستگی ، تب و از دست دادن اشتها

آرتریت روماتوئید در مراحل اول تمایل دارد روی مفاصل کوچکتر شما تأثیر بگذارد، خصوصاً مفاصلی که انگشتان را به دست و پا وصل می کنند.
با پیشرفت بیماری علائم اغلب به مچ دست، زانو، مچ پا، آرنج، لگن و شانه ها گسترش می یابد. در بیشتر موارد علائم در مفاصل یکسان در هر دو طرف بدن مشاهده می شود.
حدود 40 درصد افرادی با آرتریت روماتوئید علائم و نشانه های غیر مفصلی را تجربه میکنند. آرتریت روماتوئید می تواند روی بسیاری از ساختارهای غیرمفصلی تأثیر بگذارد.

پوست

چشم

ریه

قلب

کلیه

غدد بزاقی

بافت عصبی

مغز استخوان

رگ های خونی

علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید ممکن است در شدت متفاوت باشد و حتی ممکن است بیاید و برود. دوره های تشدید بیماری با دوره های بهبودی نسبی (هنگامی که تورم و درد از بین می رود( در تناوب است. با گذشت زمان آرتریت روماتوئید می تواند باعث تغییر شکل مفاصل و در رفتگی آنها شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم

در صورت ناراحتی و تورم مداوم در مفاصل، به متخصص روماتولوژی خود مراجعه کنید.

علت های مبتلا شدن به آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به سینوویوم(غشایی که مفاصل شما را می پوشاند) حمله کند.
التهاب حاصل از آن سینوویوم را ضخیم می کند و در نهایت می تواند غضروف و استخوان موجود در مفصل را از بین ببرد.
تاندون ها و لیگامان هایی که مفصل را محکم نگه می دارند، ضعیف و کشیده می شوند. به تدریج مفصل شکل و تراز خود را از دست می دهد.
پزشکان نمی دانند چه چیزی این روند را شروع می کند، اگرچه یک جزء ژنتیکی به احتمال زیاد در آن دخالت دارد. در واقع ژن های شما باعث آرتریت روماتوئید نمی شوند ولی می توانند شما را نسبت به عوامل محیطی (مانند عفونت با برخی از ویروس ها و باکتری ها) مستعد تر کنند که ممکن است باعث بیماری شود.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهد

جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض آرتریت روماتوئید هستند.

سن: آرتریت روماتوئید در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما بیشتر در سنین میانسالی شروع می شود.

سابقه خانوادگی: اگر یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به آرتریت روماتوئید باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری برای شما بیشتر شود.

سیگار کشیدن: استعمال سیگار خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می دهد، به خصوص اگر استعداد ژنتیکی برای ابتلا به این بیماری را داشته باشید. به نظر می رسد که سیگار کشیدن با شدت بیشتر بیماری همراه است.

عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض موادی مانند آزبست یا سیلیس ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهد. کارکنان اورژانسی که در معرض گرد و غبار ناشی از فروپاشی مرکز تجارت جهانی قرار گرفتند بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید هستند.

چاقی: به ویژه خانم های 55 ساله و جوان تر که به چاقی و اضافه وزن مبتلا هستند به نظر می رسند در معرض خطر نسبتا بیشتری برای ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند.

عوارض مبتلا شدن به آرتریت روماتوئید

پوکی استخوان: آرتریت روماتوئید و برخی از داروهایی که برای درمان آن استفاده می شوند می توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان (شرایطی که باعث ضعف استخوان های شما می شود و آنها را مستعد شکستگی می کند) را افزایش دهد.

ندول های روماتوئید: برجستگی های سفتی که معمولاً در اطراف نقاط فشار مانند آرنج شکل می گیرند. با این حال این گره ها می توانند در هر نقطه از بدن از جمله ریه ها شکل بگیرند.

خشکی چشم و دهان: افرادی که آرتریت روماتوئید دارند بیشتر احتمال دارد سندرم شوگرن (اختلالی که باعث خشکی چشم و دهان شما می شود) را تجربه کنند.

عفونت ها: این بیماری و بسیاری از داروهایی که برای مبارزه با آن استفاده می شود می توانند سیستم ایمنی بدن را مختل کنند و منجر به افزایش عفونت ها شوند.

ترکیب غیر طبیعی بدن: نسبت چربی به توده بدون چربی اغلب در افرادی که آرتریت روماتوئید دارند، حتی در افراد با شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی، بیشتر است.

سندرم تونل کارپال: اگر آرتریت روماتوئید روی مچ دست شما اثر بگذارد، التهاب می تواند به عصبی که بیشتر قسمت های دست و انگشتان شما را عصب رسانی می کند، فشار بیاورد.

مشکلات قلبی: آرتریت روماتوئید می تواند خطر ابتلا به شریان های سفت و مسدود شده و همچنین التهاب آبشامه قلب را افزایش دهد.

بیماری ریه: در مبتلایان به آرتریت روماتوئید خطر التهاب و اسکار بافت ریه افزایش می یابد و می تواند به تنگی نفس پیشرونده منجر شود.

لنفوم: آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به لنفوم (گروهی از سرطانهای خون که در سیستم لنفاوی بروز می کنند) را افزایش می دهد.

چگونگی تشخیص آرتریت روماتوئید

تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید در مراحل اولیه دشوار است زیرا علائم و نشانه های اولیه مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است. هیچ آزمایش خون یا یافته فیزیکی برای تأیید تشخیص آن وجود ندارد. در طول معاینه فیزیکی پزشک مفاصل شما را از نظر تورم، قرمزی و گرمی بررسی می کند. او همچنین ممکن است رفلکس و قدرت عضلات شما را بررسی کند.

آزمایش خون

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید معمولاً دارای میزان افزایش یافتهESR و CRP هستند که ممکن است نشانگر وجود یک روند التهابی در بدن باشد. سایر آزمایشات متداول خون فاکتور روماتوئید و آنتی بادی ضد CCPهستند.

روش های تصویربرداری

پزشک شما ممکن است پرتوهای ایکس را برای ارزیابی پیشرفت آرتریت روماتوئید در مفاصل شما توصیه کند. MRI و سونوگرافی می توانند به پزشک روماتولوژی شما کمک کنند تا در مورد شدت بیماری شما قضاوت کند